Живееме млитав живот полн со банални проблеми; капиталистичката машинерија ги одзема од нас основните етички и морални вредности правејќи нe лицемерни, празни, изгубени, подли, неспособни да се променуваме и да бидеме подобри луѓе.

Се изгубивме себе си, а тие до нас стануваат лешеви кои по некоја механика нe поднесуваат; се замислуваме богови на земјата, а единствено што постигнуваме е полно его-станавме муцки полни фалба и ништо друго.

Ова е претстава не одговора, оваа претстава поставува прашања: што е вистината, до каде стигнавме, што направивме, какви сме денес, како да си кажеме дека сме изгубена генерација, дека заборавивме да простуваме; како на крајот од трката сфаќаме дека сe е бесмислено, банално. Ете тогаш започнува тишината, тогаш започнува и горчливата комедија – “ Пијани ”.

Марјан Ѓеорѓиевски, режисер